De schaatswedstrijden op de ijsbaan waren een groot succes.

Bijna zestig kinderen waren van de partij.

Hierbij de uitslagen.

Kinderen 6, 7 en 8 jaar

1 Patrick Blokland

2 Niels Bronkhorst

3 Ivar van Wageningen

4 Janine v/d Smit

Kinderen 9, 10 en 11 jaar

1 Niels de Bruijn

2 Martijn de Bruijn

3 Marien den Besten

4 Lizanne Horden

Kinderen 12, 13 en 14 jaar

1 Robin Bikker

2 Kees Verspuij

3 Chris Verspuij

4 Gertiene Jochemse

Noordeloos’ oudste is jarig

 

IJsclub Voorwaarts bestaat 125 jaar

Geen enkele andere vereniging is zo klimaatgevoelig als een ijsclub. Laat Koning Winter het afweten dan bestaat een ijsclub slechts op papier.
In de 125-jarige geschiedenis van IJsclub Voorwaarts in Noordeloos komen momenten van topactiviteiten en van volkomen stilstand voor. Wie beweert dat er ‘tegenwoordig geen echte ijswinters meer zijn’ heeft het mis. Uit 125 jaar Voorwaarts- geschiedenis blijkt dat er in ons zeeklimaat wel vaker zachte winters voorkwamen.

Op 2 februari 1885

werd de kiel gelegd voor Voorwaarts. ’s Avonds om zeven uur verzamelde een aantal Noordelose mannen zich in het sfeervolle en spaarzaam verlichte café van Aai de Jong (thans Café Het zwarte Paard) aan de Botersloot. De bedoeling was duidelijk. Zij wilden een ijsclub oprichten ‘om de inwoners het nodige ijsvermaak te bezorgen.
‘ Een ijsclub zonder ijsbaan is ondenkbaar en daarom werd het polderbestuur in de arm genomen. Dat resulteerde op 20 januari 1886 in een overeenkomst: ,,IJsclub Voorwaarts mag bij genoegzaam ijs op de voorvliet, toebehorende aan de polder, ijsbanen maken tot het houden van ijsfeesten.” En: ” welke beschikking op zondagen wordt voorbehouden en tot wederopzegging wordt gegeven in zoverre zij gerechtigd zijn.”
Het polderbestuur claimde vrije toegang voor zichzelf en voor de beambten en bedienden van de polder en hunne gezinnen.”

De burgemeesters van Noordeloos

zijn altijd nauw betrokken geweest bij Voorwaarts. In 1885 werd de voorzittershamer in handen gelegd van burgemeester Mr. A.A. Küller. Lang bekleedde hij deze functie niet; in 1886 vertrok hij en hij droeg het stokje over aan burgemeester Wisboom, die tot 1906 aanbleef. Vervolgens traden de boeren C. den Hartog (1906-1921) en D. Kooijman (1921-1951) aan. In 1951 deed de ledenvergadering een dringend beroep op burgemeester M. W. Schakel, die tot 1991 aanbleef.
Hij werd opgevolgd door Bas Schakel, die al vanaf 1971 in het bestuur zat. Enkele jaren geleden maakte Bas Schakel plaats voor Bert Schouten. Schakel werd bij die gelegenheid tot erevoorzitter benoemd.

Burgemeester Schakel,

als Kamerlid een druk bezet man, verleende in zijn agenda Voorwaarts altijd voorrang en dat werd door de leden erg op prijs gesteld. Hij leidde de bijeenkomsten met de nodige humor en gaf nagenoeg altijd iedereen gelijk. Eén keer moest hij verstek laten gaan, omdat hij als vicevoorzitter van de Tweede Kamer aanwezig moest zijn bij het afscheid van een ambassadeur van een voor ons land belangrijke handelspartner.

Wie zich verdiept in de geschiedenis van oude dorpsverenigingen zal vaststellen dat er, zonder dat het werd omschreven, een grote invloed was van de boeren. Daar zat het toenmalige kapitaal en velen waren van hen afhankelijk. De uitdrukking voor ‘spek en bonen meedoen’ wortelt voor een belangrijk deel in de vroegere schaatssport. De arbeidende klasse was arm tot zeer arm.

Spek en bonen

In 1890 werd in de vergadering van Voorwaarts voorgesteld om ‘de minvermogenden te laten schaatsen om spek en bonen.’ Secretaris Herman van Es, een sociaal voelende man, zegt het beter te vinden de jongeren om prijzen te laten schaatsen. ,,Het is onjuist om spek en bonen beschikbaar te stellen om ouderen op de schaats te krijgen. De toeschouwers zullen daardoor alleen maar de gelegenheid krijgen de ouderen uit te lachen,” zo sprak Van Es. Wel wordt er besloten ‘een juist geslacht varken te kopen met daarbij passende erwten en bonen om uit te delen aan alle deelnemers aan de wedstrijd.’

De jaarlijkse vergadering

Tradities, zij leven voort. In 1921 werd besloten om de jaarlijkse vergadering, beurtelings, te houden in de plaatselijke cafés. Dat is tot op de huidige dag zo gebleven. De komst, begin jaren zestig van de vorige eeuw, van het dorpshuis bracht daar geen verandering in. Jaarlijks is er een verloting om de kas te spekken èn een gratis verloting voor alle aanwezige leden en voor hen die een bericht van verhindering sturen.
Het karakter van ijsclubs is in de loop van decennia sterk veranderd.
Vroeger kwamen jong en oud naar de ijsbaan om rondjes te draaien (zwieren). Het langebaanschaatsen heeft de overhand gekregen. Het zogeheten kunstrijden mag geen naam meer hebben.

De Molentocht

Gaat het vriezen dan is de hoop van velen direct gefocust op de mogelijkheden van tochten over een lange afstand. In deze regio is dat de befaamde Molentocht. Voor de deelnemers een feest en voor de ijsclubs een pure noodzaak om daarmee de financiën weer op peil te brengen. Dat extraatje heeft iedere penningmeester nodig. De 350 leden van Voorwaarts betalen uiteraard jaarlijks hun contributie, maar dat is maar net voldoende om de normale huishouding te voeren.

Landijsbaan

IJsclub Voorwaarts heeft het aangedurfd een landijsbaan aan te leggen. Het was mogelijk om van een bevriende veehouder een stuk grond te kopen. De geme
ente Giessenlanden stemde er uiteindelijk mee in dat op het terrein een landijsbaan werd aangelegd. Volgens de regelgeving was er sprake van een agrarische bestemming. De grond blijft beschikbaar voor schapen of andere weidedieren. Of zoals in Noordeloos werd opgemerkt: Schapen schaatsen niet en schaatsers eten geen gras! Met andere woorden gezegd: iedereen heeft de ruimte.