En daar word je dan zo gelukkig van !
Iemand had het nummer ingetoetst en het toestel aan Arnoud gegeven.
Hij heeft zelf een boterham gegeten.
‘s Middags op bezoek geweest, kort – want hij was moe.
Omdat het toch een beetje feest was, kwam ik na een half uur terug met
een bos bloemen.
Ik zei dat ik nu echt naar huis ging, zei Arnoud : “Gezellig hoor “.
Hij zal nog wel meer off-days hebben. Maar met elk klein stapje vooruit
zijn we al tevreden.
De wonderen zijn echt de wereld nog niet uit.
Addy
Arnoud gaat vandaag (vrijdag 26 febr. ) naar de andere afdeling.
Hartbewaking want zoals je zult begrijpen moet Arnoud’s hart onderzocht worden.
Hij ligt nog steeds in bed, eet nog niet zelf, maar reageert als zijn voeten geprikkeld worden.
Dat geeft hoop, want Arnoud heeft zuurstofgebrek gehad en wat de schade is,
is nog niet bekend.
Arnoud is net een computer die uitgezet is en weer opgestart moet worden.
Hij is druk bezig om het allemaal in zich op te nemen en in vakjes te plaatsen.
Hij is 42 jaar aan het herschikken en hij zegt dan dat het erg druk in zijn hoofd is.
Verder is hij rustig en slaapt veel.
We kunnen niet in de toekomst kijken, maar de afdelingsarts en de neuroloog waren verbaasd
dat Arnoud het allemaal zo vlug oppakte.
We blijven hopen.
Misschien zijn de wonderen de wereld nog niet uit.
Addy -moeders van Arnoud
dinsdag 23 februari
Arnoud gaat alles meer op en rijtje zetten, hij is nog wat onrustig.
Als je vraagt weet je waar je bent, zegt hij eerst Noordeloos, – hoe
kan het ook anders – en dan: oh nee in het ziekenhuis.
Ik ging weer naar huis en zei dat ik Cato moest uitlaten, dus vroeg ik
of hij wist wie dat was.
Ja moeders, dat is je hondje.
Kijk, dat geeft de burger weer moed.
Mensen die gereageerd hebben op het eerste bericht op de site, bedankt.
Ik zal het aan Arnoud doorgeven.
Ik houd jullie op de hoogte
Addy
maandag 22 februari
Arnoud heeft zaterdag 13 febr een hartstilstand gehad.
Tot vandaag lag hij aan de beademing, kreeg er een longontsteking bij
koorts en had het verschrikkelijk benauwd als hij moest hoesten.
Woensdag kwam hij wat bij , lachte naar ons en moest huilen. Er was
weer hoop.
Vandaag, God zij dank, mocht de slang van de beademing er uit
en meteen was Arnoud bij, noemde de naam van Helma, herkende ons en zei
: ha moeders.
Ik zei dat hij ons wel had laten schrikken, het antwoord van Arnoud was
: “geintje “!
We zijn er nog niet, maar als iemand een kaartje wil sturen, helpt hem
dat ook wellicht.
Arnoud ligt nog op de IC van het Beatrixziekenhuis.
Iedereen die meegeleefd heeft heel erg bedankt voor de steun. Al vraag
je alleen maar,
hoe gaat het vandaag, dat helpt al.
Addy , moeders van Arnoud.
ajdevisser@hetnet.nl